Қайсар жуфтликнинг қуйилиши

Ишдан ҳориб, дам олиш мақдсадида телевизорни энди ёққан ҳам эдим, акам ҳовлиқиб қўнғироқ қилиб қолди.

-         Тинчликми, ака, бу пайтда ҳеч қўнғироқ қилмасдингиз?

-         Тез етиб кел, келинойин билан ажрашмоқчиман.

-         Нима. Шу ёшдая? – миямга келган фикрни дарров ташқарига чиқариб қўяқолдим.

-         Айтганимни қилмайдиган хотиннинг менга кераги йўқ, - азбаройи чарчаганимдан акамга:

-         Майли, ажрашар экансиз, нега менга қўнғироқ қиляпсиз? Бир қарорга келиб бўлган экансиз, мен нима ҳам қила олардим, - бундай жавобни кутмаган акам гўшакнинг у тарафидан бироз сукутга чўмиб қолди. Назаримда қарорини ҳаммага айтиб, уни бу йўлдан қайтарадиган одам топа олмаётган акам менга қўнғироқ қилган чоғи. Мен эса бехижолат айтадиганимни айтиб қўяқолдим.

-         Келинойинг, синглингиз келмаса, ажрашмайман, деб туриб олди. Шунинг учун сенга қўнғироқ қилаётгандим.

-         Набирали бўлиб ҳам тинчимайсизлар, майли ҳозир бораман.

Болаларни қўшнига қолдириб, акамникига йўл олдим. Уйга кирсам, ҳамма ёқ ёйилган, яқиндагина таъмирлаш ишлари тугаган, шекилли, қурилиш асбоблари ҳам бурчакда ағанаб ётарди.

- Бу ерда учинчи жаҳон уруши бўлдими? – ўзимча оиладагиларнинг кайфиятини кўтармоқчи бўлдим.

- Қаердан билдингиз, амма? – жияним ҳазилга-ҳазил билан жавоб берди. Назаримда у ҳам жанжаллардан чарчаган, шекилли, мени кўриб чеҳраси ёришиб кетди.

- Келинг, амма, мен сиз томондаман. Душманга қарши биргалашиб курашамиз.

Жиянимнинг бу гапидан сўнг миямга ажойиб фикр келди. Демак, ўйладим, ўзимча, акам билан келинойим ярашиб олиши учун улар бир-бирига эмас, балки биргалашиб бир томонга қараши даркор. Бунда эса жияним яхшигина ёрдам бериши мумкин. Арслон билан гапни бир жойга қўйгач, уни уйимга юбордим:

- Сени жияним эмас, укам деганман. Поччанг иш билан сафарга кетган. Қўшниникидан болаларни олгинда, уйимга кириб ўтира тур. Қўл телефонингни ўчириб қўй. Кимдир уйга шаҳар телефонига қўнғироқ қилса, фақатгина менинг рақамим чиқсагина кўтар, - гап нимадалигини тушунмаган жияним ортиқча савол бермасдан дарровгина уйдан чиқиб кетди. Олдимга чой билан нон қўйган келинойим:

- Акангизни кўрмайсизми? Сафарда эканликларида уйни чиройли қилиб таъмирлатиб қўйсам, ортиқча пул ҳам сўрамасам, бундай хотинни яна қаердан топади?

- Нима? – хотинининг гапидан жаҳли чиқаётган акам гапга аралашди, -  бу менинг ҳам уйим, нима учун мендан сўрамасдан уйни таъмирлатасан? Ким сенга рухсат берди? Бу уйда ким эркак ўзи?

- Ака, намунча норози бўлаверасиз? Барибир ўзингиз таъмир ишларини қилмайсиз. Бунга тоқатингиз ҳам йўқ.

- Шу иш менга ёқмаслигини билиб туриб келинойин йўқлигимдан фойдаланган. Эрни норози қилган аёл узоққа боролмайди.

- Нималар деяпсиз? Намунча ношукр бўлаверасиз? Индамасдан ишга бориб келаверсангизчи.

- Мени ҳам сингилларингнинг эрига ўхшаб жим ўтириб, хотинга итоаткор эр бўлишимни истайсан. Билиб қўй, бу ниятингга ҳеч қачон эриша олмайсан. Мени пол артадиган латта қилмоқчи бўлсанг, адашасан.

Уларнинг суҳбатини тинглар эканман, қарс икки қўлдан чиқади, деган гап нақадар тўғри эканига яна бир бора амин бўлдим. Ярим кечагача ҳудди янги келин билан қуёвлардек акам билан келинойим жанжаллашишди. Эр-хотиннинг ўртасига аҳмоқ одам тушади, деганларидек, мен ҳам аҳмоқона кўриниб қолишдан қўрқиб, уларнинг жанжалларини  жимгина томоша қилиб туравердим. Кечки соат 12 дан оққанидан сўнг келинойим менга жой солишга тушиб кетди. Мен эса:

- Сизлар ўзаро уришиб, мендан болаларингни қаерга қўйдинг, деб бир оғиз ҳам сўрамадингиз. Ярим кеча бўлди, ҳамки ўзингиз билан ўзингиз оворасиз. Арслонни кечки овқатга чақирмадингиз ҳам.

- Арслоннинг ўзи қаерда? – акам саросималаниб, жиянимни чақиришга тушди. Келинойим ҳам патагига қурт тушгандек, у хонадан бу хонага чиқиб ўғлини излаб кетди. Мен эса ҳотиржам пиёладаги чойимни охиригача ичиб, секингина ёстиққа ёнбошладим. Ўғлини қидирган эр-хотин кўчага чиқиб кетишди. Шу пайтдан фойдаланиб, жиянимга қўнғироқ қилдим.

- Нима қиляпсизлар?

- Жиянларимни овқатлантирдим. Ҳозир ухлашяпти. Ўзим ҳам мазза қилиб шоколодлардан еб олдим.

- Майли, ухланглар, - шундай дея, гўшакни қўйдим. Эндигина кўзим илинган экан, акам келинойимга юракни тинчлантирувчи дори бераётганида уйғониб кетдим.

- Тинчликми? Нима бўлди?

- Дунёни сув босса тўпиғингга чиқмайдия, жиянинг йўқолди. Сен эса ҳотиржам ухлаб ётибсан. Келинойингнинг ҳам мазаси бўлмаяпти. Тур ўрнингдан. Аччиққина кўк чой дамлаб бер. Хотинимга бир нима бўлса, сенлар менинг иссиқ совуғимдан хабар олишга ҳам ярамайсанлар.

Акамнинг бирданига хотини томон бўлиб олишини билганим учун ҳам шартта ўнимдан туриб, чой дамлашга тушиб кетдим:

- Ўзи мени нима учун чақирдингиз? Икки соат аввал ажрашмоқчи бўлиб турган эдингиз. Бирданига аҳил бўлиб қолибсизлар. Ўзаро жанжалларнинг тўхташи учун жиянимнинг йўқолишини пойлаб турган экансизда.

- Нималар деяпсан? – акам тутоқиб, қўллари қалтираб кетди, - қайси ота-она фарзандим йўқолсин, дейди. Эзилган юрагимни баттар адойи тамом қиляпсан.

- Мен эмас, ўзингиз ўзингизни қийнаяпсиз. Мени ўзи нима учун чақирдиларинг? Ўзаро келишиб қўя қолсангиз бўлмасмиди? Жияним ҳам бежиз уйдан қочиб кетмаган. У сизнинг жанжалларингиздан тўйган. Тушундингизми? Мен кетдим. Омин.

- Ярим кечаси қаёққа борасиз, акангиз қизишса, сиз оғирроқ бўлинг, айланай, - келинойим мени тинчлантиришга уринди. Бундан баттар жаҳлим чиқди.

- Акамнинг шундайлигини билар экансиз, нима учун сиз оғирроқ бўлиб битта гапдан қолмайсиз. 4 саот тинмасдан уришдингиз. Бирингиз пастроқ тушармикансиз, десам, барибир бўлмади. Мен кетдим. Шаҳримиз шукрки тинч, машина тўхтатиб, уйимга етиб оламан.

- Кетаверсин, жуфти ҳалолимни ҳақорат қилган сингилнинг менга кераги йўқ.

- Тўғри. Сиз фақат ўзингиз ва ғурурингизни ўйланг. Бошқалар билан ишингиз ҳам бўлмасин. Ўзингизнинг болангизни ўйлаб ташқарга отилиб чиқиб кетдингиз. Арслон балоғатга етган. Менинг болаларим эса ҳали мактабга ҳам чиққани йўқ. мени уйингизга чақириб олиб, жиянларингизнинг қаерда эканини бир оғиз ҳам сўрамадингиз. Куёвингиз иш билан сафарга кетганини келганимдан буён айтаман.

- Вой, айланай, болалар қаерда? Қайнонангизникида эмасми?

- Қайнонамга қандай ташлайман? Кеч бўлганда қаерга кетяпсиз, дейишса, акам келинойим билан ажрашмоқчи экан, шунга кетяпман, дейманми? Вой эсим қурсин, - бирданига чеҳрамни ёриштиргандек бўлиб жилмайдим. Арслонни уйга жўнатгандим. Сизларни жанжалларингизни эшитиб, уйдан қочиб кетмасин, дея, қўшниларникидан болаларни олиб, уйда ўтириб туришини айтгандим. Агар яна шунақа бир – икки жанжал қилсангиз, уни мени уйимдан ҳам топа олмайсизлар.

Келинойим кутилмаганда мени қучоқлаб йиғлаб юборди. Акам ҳам мендан кечирим сўрашга ғурури йўл қўймай:

- Бугунча қолавер, эртага ўзим олиб бориб қўяман, деди.

Шу-шу акам билан келинойим беҳудага “ажарашаман” демайдиган бўлди.